Heidi Berckmans schreef hierover deze bijdrage op het voormalige forum apicentrische bijenteelt:

Hallo,
in deze topic wil ik graag mijn ervaring delen met een therapie die ik startte na een allergische reactie op een bijensteek.

Hier alvast de korte versie/conclusie: je hoeft niet te stoppen met imkeren, het is sinds 30j behandelbaar!

de lange versie:
Ik herinner mij geen bijenprikken als kind, kan dus niet met zekerheid zeggen of ik ooit geprikt werd. Enkele jaren geleden, toen ik bij een imker mocht mee kijken werd ik wel een 6-tal keer op mijn schedel geprikt en ik herinner me dat ik nadien dacht: "tiens, dat valt wel mee, ik voel het amper en ook geen zwelling". Dat waren toen echt bijen in aanval modus want we stonden zeker 100m van de kasten af omdat er niet voldoende beschermende kledij voorhanden was en de omstandigheden waren alles behalve ideaal...
Ik startte zelf met het volgen van een cursus en een volk en werd vorige lente 1 keer geprikt, vermoedelijk door een verdedigende bij, 't was mijn schuld toen ?  net naast mijn oog. Ik kreeg een zwelling maar die verergerde eerder met de dag dan dat die beter werd. De huisdokter schreef een ontzwellend middel (Medrol), een antihistaminicum en een antibiotische zalf voor. In augustus werd ik nog eens geprikt, op mijn schedel net aan de haarlijn op mijn voorhoofd. Eerder een accident: veel wind en een bij die in mijn haar terecht kwam. Binnen enkele seconden voelde ik dat er iets niet pluis was. Mijn lichaam voelde raar, mijn handen en voeten tintelden, mijn hart begon snel te kloppen,... toch maar even de gezinsgenoten verwittigd en me neergelegd. Na een goed kwartier dacht ik, mmm dit wordt niet beter en zag dat ik rode vlekjes kreeg. Toen we in de auto richting spoed zaten stond mijn lichaam vol: urticaria of netelroos heet dat dan.
Op de spoeddienst kreeg ik meteen voorrang en kreeg een inspuiting antihistaminicum. Dat werkt dan ook vrijwel meteen en ik mocht na een klein uurtje weer naar huis met de boodschap dat ik best een allergoloog zou contacteren. Dat deed ik ook meteen en nam een afspraak bij Dr Breynaert in UZ Leuven, de eerste open plek in haar agenda was 5m later, in januari.
Het volk werd uit de moestuin verzet, ik had al een epipen in huis (dat doet elke imker trouwens best) en bleef wijselijk wat uit de buurt van de bijtjes tenzij helemaal beschermd en met iemand naast me.
De huisdokter liet me nog een bloedname doen om te testen of er een allergie in mijn bloed merkbaar was: de test was negatief.
In januari de consultatie in UZ Leuven, waar ze meteen uitlegden dat een allergie op bijengif alleen behandeld wordt bij imkers. Zij hebben door deze bezigheid een verhoogd risico, andere mensen niet. Er werd nog eens bloed genomen en een afspraak vastgelegd voor een hyposensibilisatiekuur nog voor de lente zodat ik meteen veilig zou zijn.
In principe wordt namelijk de reactie telkens erger en zou je dus in anafylaxie kunnen gaan en dat is echt ernstig en levensbedreigend. Niet om te lachen dus. Die bloedtest was wellicht negatief doordat die te snel na de prik werd genomen, het duurt blijkbaar een tijd voor dat ik je bloed zichtbaar en meetbaar is.
De therapie is niet overal dezelfde. In Nederland werken ze met andere producten en kunnen mensen bij hun huisarts terecht, in Frankrijk en Wallonië werken ze met een ander onderhoudsschema. Ik kan alleen dat van UZ Leuven vertellen.
Voor de opstart van de therapie verbleef ik 4 dagen in het ziekenhuis, gemeenschappelijke kamer op de dienst infectieziekten. De voorlaatste kamer is hun allergiekamer ?  Je kan geen privékamer krijgen maar ze leggen je wel met iemand samen die voor dezelfde therapie komt en hetzelfde geslacht heeft als jij. Mijn buurvrouw was er voor wespengif. Ik doe het schema in een bijlage bij deze post. Het komt erop neer dat je afwisselend van kant, in je bovenarm een injectie krijgt ( de eerste dag 7) met een dosis bijengif die steeds wordt opgevoerd zodat je op de vierde dag nog een injectie krijgt die het equivalent is van 3 bijensteken. (tip: neem t-shirten met korte mouwen mee en wat coldpacks want op de afdeling hebben ze er niet genoeg). Je blijft een uur in hun vizier (of op de afdeling of op de raadpleging) om te observeren of je reactie ok is en dan ben je vrij. Je loopt wel van de eerste moment met een 'slotje' in je arm geprikt, voor noodgevallen zodat ze meteen iets kunnen inspuiten. Het was gelukkig niet nodig, maar goed slapen doe je met zo'n ding niet. (oh ja, en doe maar oorstoppen in je toiletzak, want over slapen in een ziekenhuis gesproken...) Lectuur, een haakwerk,... allemaal nuttig wanneer je een uur op een stoel moet zitten. Op de vierde dag kan je naar huis, tenzij ze moeten remmen omdat je lichaam te fel reageerde, dan kan het zijn dat je een extra dagje blijft. Ondertussen krijg je wat medicijnen die de jeuk en of zwelling milderen en veel coldpacks. Dat verblijf was trouwens heel aangenaam en relax in UZ Leuven, het vegetarisch eten echt onverwacht lekker. (oortjes of koptelefoon ook inpakken voor je privé computer/tv)
Tijdens je opname zoeken ze een allergoloog of pneumoloog bij jou in de buurt om de therapie verder te zetten voor de komende 4 jaar. Daar heb je meteen de week nadien al een afspraak voor weer een injectie met Pharmalgen bee 100µg en dan worden je volgende afspraken vastgelegd, altijd met een week verlenging, dus + 1 week, +2 weken, +3 weken + 4 weken, ... tot +12 weken. Dan is het altijd elke 12 weken een injectie tot een evaluatie na 2-3 jaar bij Dr Breynaert.
Nog even iets over haar, die Dr. Breynaert. Dat is een aangename vrouw die ook oprecht geïnteresseerd is in imkeren. Ze geeft duidelijke uitleg, alhoewel ik vind dat ze meer de standaard info op papier zouden mogen zetten zodat zij zich niet suf herhalen en jij het rustig kan lezen, al was het maar wat je best inpakt (korte mouwen!) en wat je mag verwachten (het schema in de bijlage). Zij zou de enige zijn in ons land die zich specialiseert in allergie tegen insectengif en ze vertelde al lang op zoek te zijn naar budgetten om een onderzoekscel op te richten. De pharmacie zou niet echt geïntereseerd zijn en binnenkort gaat ze wat activiteiten opzetten om de fondsenpot te vullen en een doctoraatsstudent te kunnen inzetten. Zodra ik hier meer over weet post ik het oa hier. Je ziet haar trouwens niet alleen, er lopen assistenten en stagiairs mee, 't is een universitair ziekenhuis hé.

Wat de (te verwachten) resultaten betreft, wist de dokter te vertellen dat deze therapie al meer dan 30 jaar in deze vorm wordt toegepast, dat men in het begin controles deed door mensen te laten prikken door het insect maar dat ze dat al lang niet meer doen omdat alle resultaten positief waren. Ze zouden geen patienten hebben waar het niet bij werkt. Nadat je uit het ziekenhuis ontslagen bent, dus na die 4 dagen rush ben je meteen veilig om te kunnen imkeren. Natuurlijk beschermd deze therapie tegen een 'normale' dosis en geven ze geen garantie wanneer je meer dan 10 steken in één keer zou krijgen.
Ik hoop dat iemand er iets aan heeft om dit te lezen en wellicht kan het aangevuld worden met andere ervaringen...

Heidi